Mefâ’i lün ^ me fâ’ilün
Uyan Koçak uyan Koçak
Gönül yakan yanan Koçak
İzin ola Bayraktara
Sana edem beyan Koçak
Vatan idin bucak idik
Çınar idin budak idik
koçak idin ocak idik
Güzel idi_ zaman Koçak
Yayardı nur o nur yüzün
Öğüt idi öze sözün
Ve en güzel misal özün
Sözün özün civan Koçak
Varınla gözde var idik
Saygın idik kibar idik
Velût idik medâr idik
Değildik kül duman Koçak
Huzurunda var_ oynadık
Güyâ sana can_âdadık
Ve sen şehit emin sadık
Bizimkisi_ yalan Koçak
Bıraktığın ekol akım
Yazık bugün bitap yıkım
Ne yüzle ben sana bakım
Her_iş-imiz aman Koçak
Laik değilmişiz sana
Sana yahut o dâvana
Taaccüp_etmeyin buna
Yok_o_ruh o iman Koçak
Ne_ oldu böyle sâhiden
Toparlanın tez iyiden
Var ümidim o mâziden
Gelen koçak revan Koçak
|
