Mefâ’i lün ^ me fâ’ilün
Uyan Koçak uyan Koçak Gönül yakan yanan Koçak İzin ola Bayraktara Sana edem beyan Koçak
Vatan idin bucak idik Çınar idin budak idik koçak idin ocak idik Güzel idi_ zaman Koçak
Yayardı nur o nur yüzün Öğüt idi öze sözün Ve en güzel misal özün Sözün özün civan Koçak
Varınla gözde var idik Saygın idik kibar idik Velût idik medâr idik Değildik kül duman Koçak
Huzurunda var_ oynadık Güyâ sana can_âdadık Ve sen şehit emin sadık Bizimkisi_ yalan Koçak
Bıraktığın ekol akım Yazık bugün bitap yıkım Ne yüzle ben sana bakım Her_iş-imiz aman Koçak
Laik değilmişiz sana Sana yahut o dâvana Taaccüp_etmeyin buna Yok_o_ruh o iman Koçak
Ne_ oldu böyle sâhiden Toparlanın tez iyiden Var ümidim o mâziden Gelen koçak revan Koçak
|