bir çocuğun gözüyle hayal et
daha gem vurulmamış beynine
ufuktan ötesini görür
oradaki ejderhaların renklerini bilir
tek tek
bir çocuğun gözüyle hayal et
ilk defa yağmurla tanışır
ilk defa toprak kokusunu alır
gözyaşları damlarken
takılır gözü duvardaki fotoğraflara
hepsi gölge gibi siyah beyaz
“igidlerimiz” diye öğretmiş annesi
ona kadar saymayı bilmez
dörttür der
çoktur der
ve kollarını açar Allah’ı kucaklarcasına
çocuktur işte
üçler dörtler dokuzlar kırklar saklasın
annesi “daha çok erken” dese de
ay yıldızlı bayrağa sarılmayı sever uyurken
kırk yıldır ayın doğuşunu bekler
ezberletmiş ona annesi
yumuk ellerini açar
papağan gibi okur el-fatiha
Necdet’e
-büyüyünce öğrenecektir
fatiha başlangıçtır arapça-
bir çocuğun gözleriyle hayat et Kerkük’ü
her şey sahte
şekerler ağızda çamur gibi
oyuncaklar iki günde kırılıyor
ağla hıçkırarak ağlayabildiğin kadar
uzaktan bir hoyrat sesi
bastırır hıçkırıklarını
koşar odaya göz yaşlarıyla
duvara endişeyle bakar
neyse ki
hala “igidler” asılı
16 Ocak 2021
|
